CHŁONĄĆ ŚWIAT, PRZEŻYWAĆ KAŻDĄ CHWILĘ

opracowała: mgr Barbara Szober

Jesteśmy u progu wakacji. Spotykając znajome osoby można odnieść wrażenie, że wielu spośród nas ma poczucie, że WRESZCIE i, że DOTRWALIŚMY. Wszystkie sytuacje, które spotkały nas w związku z pandemią spowodowały u wielu z nas poczucie zmęczenia, przeciążenia. Wyczekiwane zwalnianie obostrzeń życia społecznego wcale nie przynosi ulgi tak dużej jak się spodziewaliśmy. Wiele osób wyległo na ulice, ale zagęszczenie ludzi wzbudza w nas dwojakie emocje, z jednej strony pragniemy towarzystwa innych, a z drugiej strony duża ilość pobratymców - odstrasza. Podobnie jak zakładanie maseczki na widok znajomej osoby. Na poziomie nieświadomym możemy odebrać takie zachowanie jako chęć odizolowania się od nas. Ktoś zasłania twarz na nasz widok, czyli chce się izolować. Proszę zwrócić uwagę, że podobnie reagujemy, gdy ktoś patrząc na nas, zakłada okulary słoneczne. Trudno być w kontakcie z kimś, kto ukrywa mimikę albo oczy za maseczką lub okularami. Trzeba sobie dopiero przetłumaczyć, że to jest dobry, zdrowy w tych czasach sposób zachowania.

Przymus pozostawania w domu, narzucone ograniczenia w życiu codziennym także mogą stać się źródłem silnego pragnienia, by nie zmarnować żadnej chwili, by w całej pełni wykorzystać każdy moment naszego życia, a przede wszystkim nadchodzące wakacje. Ten sposób myślenia bardzo wzmacniają wszechobecne reklamy sugerujące, że to jest właśnie najważniejsze w życiu. Oczywiście reklamy zapewniają nas, że taki stan spełnienia, pełni przeżywanych chwil, będzie naszym udziałem gdy zakupimy sprzęt AGD X albo wypijemy napój Y, czy też zjemy potrawę Z… Nie jestem przekonana, że „wyciskanie życia jak cytrynę” jest najlepszym pomysłem. Z całą pewnością warto przemyśleć, co dla nas jest pełnią życia i co chcemy w życiu przeżyć. Uleganie naciskom nie daje żadnej gwarancji zadowolenia, a właśnie zadowolenie jest jednym ze wskaźników pełni życia. Będziemy żyć pełnią, gdy będzie nam się żyło dobrze, gdy życie będzie nam dawało poczucie zadowolenia.

Ujmując sprawę inaczej, warto żyć tak, by mieć poczucie, że robi się coś, co ma dla nas sens i znaczenie.

Wbrew temu, co sądzą niektórzy – szczególnie młodzi ludzie, wyjściem nie jest po prostu przyspieszenie, działanie na zasadzie - więcej i szybciej.

Żeby coś przeżyć trzeba tego doświadczyć, a żeby doświadczyć trzeba zaangażować zmysły. Miejsce gdzie dokonuje się nasze doświadczanie, czyli mózg, komunikuje się ze światem właśnie dzięki zmysłom. Nikogo chyba nie trzeba przekonywać, że człowiek przeżywa świat, przeżywa życie swoim mózgiem. Jest on nam potrzebny byśmy byli. To mózg wie, że jesteśmy. I do tego jedyni tacy na całym świecie. Zatem, żeby coś przeżyć trzeba zaangażować zmysły i jeszcze dać im czas na doświadczanie… A za czasem trzeba dać sobie uwagę, czyli skupić się na percepcji, przeżywaniu tego co się dzieje, czego chce się doświadczyć…

Wzmacnianie doświadczania jest też większe, gdy nie działamy stereotypowo. Dawniej sądzono, że mózg uczy się do pewnego wieku, ale wraz z upływem czasu proces ten mocno hamuje. Okazuje się jednak, że tak nie musi być. Mózg się uczy, tym bardziej, im więcej przeżywa, doświadcza. Z uważnością, koncentracją na tym co człowiek robi. Zatem, zachęcam Państwa do robienia czegoś po nowemu. Z rozmysłem wykonania znanej czynności nie tak jak zwykle. Można oczekiwać poczucia pewnego dyskomfortu, bo przecież lubimy to co znajome, ale z drugiej strony warto poszukać nowych doświadczeń. Proponuję podziałać nieco z najbardziej utrwalonymi przyzwyczajeniami i skupić się na tym czego doświadczamy. I podążając tym tokiem – zaangażujmy zmysły do doświadczania świata. Patrzmy, słuchajmy, dotykajmy, smakujmy, wąchajmy…

I spotkajmy się pełni wrażeń po wakacjach!