Cóż wiemy o miłości?

Wykład plenarny, który odbył się 18 lutego w sali kina "Promień" miał charakter wyjątkowy. Spotkaliśmy się kilka dni po Walentynkach i w okresie Wielkiego Postu, a gościem i wykładowcą był zakonnik. Sceptycznie nastawieni słuchacze przed wykładem pytali: co za murami klasztoru można wiedzieć na ten temat? I tu nas franciszkanin ojciec Igor Bartoszek bardzo pozytywnie zaskoczył, wręcz zadziwił. Nadał spotkaniu charakter bardziej poetycki niż rekolekcyjny. Uśmiechnięty, pogodny, otwarty na drugiego człowieka, mówił o ogromie emocji zawartych w określeniu MIŁOŚĆ, o rodzinie, przyjaciołach, dobroci dla innych i o trwaniu tych uczuć aż po kres życia. Przeplatał swoje przemyślenia i refleksje wierszami - własną twórczością poetycką. Bardzo, bardzo dziękujemy, za nastrój spotkania i za pobudzenie do przemyśleń. Był to nasz pierwszy kontakt,ale na pewno nie ostatni. Jeden z wierszy o. Igora:

Do grobowej deski - czyli różne oblicza miłości.   

trzeba by zacząć od pierwszej miłości                                                                  są też miłości z życia wycięte

dziecięcej i ufnej do mamy i świata                                                                       samotne smutne jak deszcz w listopadzie

gdzie babcię się kocha i ciocię i gości                                                                  topione w kieliszku po żyłach cięte

a misia się kocha tak prawie jak brata                                                                  miłości z blizną i szramą po zdradzie

      potem jest druga jak gdyby dla hecy                                                       i pozostała jeszcze ostatnia                           

      tak nagle i szybko jak z nieba grom                                                         miłość jak wieniec kwiatów wonna

      i pierwszy kopniak od życia w plecy                                                         w życie bogata i w śmierć dostatnia

      trudno znów ufać uśmiechom i łzom                                                       z deską w tytule miłość dozgonna.

wreszcie jest miłość co "tak" wymusi

z obrączką wierności i uczciwości

spojrzeniem w oczy wzruszeniem co dusi

w zdrowiu chorobie i wytrwałości